Wenecja. Miasto, któremu się powodzi
To miasto jest niemożliwe. Nie miało prawa powstać i nie ma prawa trwać. Zawieszone między wodą a niebem. Stabilne, choć nie dotyka lądu. Od wieków buńczucznie stawia czoła acqua alta – wielkiej wodzie, która zalewa ulice i skwery, affa – ciepłemu prądowi powietrza, który swoimi gorącymi oparami zatyka dech w piersiach, oraz folla di turisti – ławicy turystów, którzy przyduszają miasto swoimi stopami. Wenecja. Kiedyś była centrum świata handlowego. Dziś jest centrum romantycznej miłości, do którego przyjeżdżają zakochani z całego globu, tuląc się w gondolach lub fotografując się na tle mostu Westchnień. To nie jest przewodnik. To wyznanie wiary.
Ukłon wobec miasta, które przetrwa wszystko.
WENECJA. MIASTO, KTÓREMU SIĘ POWODZI
Manuela Gretkowska
Wielka Litera, Warszawa 2020
Artykuł został opublikowany w numerze 8 Magazynu NNO.
Tomasz Sobierajski
Socjolog, metodolog, wykładowca akademicki, adiunkt w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor wielu krajowych i zagranicznych publikacji naukowych i popularnonaukowych z dziedziny socjologii, komunikacji interpersonalnej i wakcynologii społecznej. Projektuje i koordynuje polskie i międzynarodowe projekty badawcze we współpracy z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym, Państwowym Zakładem Higieny, Narodowym Instytutem Leków oraz Uniwersytetem Ankarskim. Wspiera sektor biznesu w zakresie badań i analiz społecznych oraz etyki biznesu. Jest maratończykiem. Trenuje cross-biking i squasha.
